معنی برنج رشتی

بج

رشتی. [رَ] (اِخ) ابوالقاسم بن حاج محمد ابراهیم رشتی، معروف به اصفهانی. او راست: التحفه الناصریه فی الفنون الادبیه، وآن مجموعه ای است برگزیده از شعر و ادب در ستایش ها ومرثیه ها و اخلاق و جز آن، رشتی آنرا بنام ناصرالدین شاه قاجار نگاشته است. (از معجم المطبوعات مصر ج 1).

رشتی. [رَ] (ص نسبی) منسوب به شهر رشت. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از انجمن آرا) (از برهان). منسوب به رشت: 1- از مردم رشت 2- محصول رشت 3- آنچه در رشت ساخته شود. مصنوع رشت: جاروب رشتی 4- (گیاه) گل رشتی. (از فرهنگ فارسی معین).
- گل رشتی، گل سوری کم پر و کم بوی. گلگون. گل فارسی. (یادداشت مؤلف).
|| قسمی کدوی دراز و زرد و شیرین. (از یادداشت مؤلف).

رشتی. [رَ] (اِخ) کاظم بن قاسم حسینی موسوی.او راست: 1- رسائل الرشتی، در جواب مسائل امور الدین و الدنیا. 2- شرح قصیده ٔ لامیه عبدالباقی عمری در مدح امام موسی بن جعفر. (از معجم المطبوعات مصر ج 1).

رشتی. [رِ] (حامص) به معنی خاکساری است که به فتح «ر» نیز آمده است. (از شعوری ج 2 ورق 21):
کسی را کو نسب پاکیزه باشد
به فعل اندر نیارد زود رشتی
کسی را کو به اصل اندر خلل هست
نیاید زو بجز کژّی و زشتی.
سنایی.
|| خاکروبه. (از شعوری ج 2ورق 21).

رشتی. [رَ] (اِ) جاروب. (ناظم الاطباء). || کسی که لجن پاک می کند و خاکستر می برد. (ناظم الاطباء) (آنندراج). آنکه لجن پاک کند و خاک و خاکروبه برد. (برهان) (فرهنگ فارسی معین). || جاروب کش و کسی که گرد و غبار پاک می کند. (ناظم الاطباء) (از برهان). خاک روب را نامند. (از فرهنگ جهانگیری) (از شعوری ج 2 ص 16). خاک روب و خاک روبه. (آنندراج). || (حامص) پستی و حقارت. (ناظم الاطباء). || زیان. خسارت. ضرر. (یادداشت مؤلف):
آنکه نَکْنَد شکایت رشتی
شکر نعمت بدان که هم نکند.
ابوبکر ترمدی.
|| خاکساری. (آنندراج) (از شعوری ج 2 ورق 16). فروتنی و خاکساری. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). چون خاکروبه را رشت گویند رشتی به معنی خاکساری نیز آمده چنانکه حکیم سنایی در تعبیر خواب گفته:
رقص کردن به خواب در کشتی
بیم غرق است و مایه ٔ رشتی.
سنایی.
(انجمن آرا) (آنندراج). خاکساری. (از فرهنگ جهانگیری).

رشتی. [رُ] (ص نسبی) منسوب است به رُشت که نام کیمیاگری بوده است. (آنندراج) (از انجمن آرا).
- زر رُشتی، زر خالص. (انجمن آرا) (از آنندراج) (از فرهنگ جهانگیری). و رجوع به رُشت شود.

رشتی. [رَ] (اِخ) حبیب اﷲ (میرزا) بن محمد علی رشتی اصولی (متوفی نجف 1312 هَ. ق.). از شاگردان مبرز شیخ مرتضی انصاری و از مراجع تقلید درجه ٔ اول شیعه در عراق عرب بود. گروهی بسیار از مجالس درس او استفاده کرده به مقام اجتهاد رسیده اند. از تألیفات اوست: الاجاره در فروع احکام و قوانین عقد مزبور در حقوق شیعه، اجتماع الامر و النهی، الامامه، بدایعالافکار در اصول فقه، تقریرات درس شیخ مرتضی انصاری، تقلید اعلم، مسأله ٔ غصب، کاشف الظلام فی علم الکلام، التعادل و التراجیع. (از فرهنگ فارسی معین).

حسام رشتی. [ح ُ م ِ رَ] (اِخ) متخلص به دانش. دیوان فارسی او به نام دیوان حسام الاسلام رشتی چاپ شده است. (ذریعه ج 9 ص 316).

میرزای رشتی. [ی ِ رَ] (اِخ) حاج میرزا حبیب اﷲ. رجوع به حبیب اﷲ رشتی شود.

حجهالاسلام رشتی. [ح ُج ْ ج َ تُل ْ اِ م ِ رَ] (اِخ) رجوع به حجهالاسلام شفتی شود.

(ص نسب.) منسوب به رشت، از مردم رشت، آن چه که در رشت ساخته شود، (حامص.) فروتنی، خاکساری، (اِ.) آن که لجن پاک کند و خاک و خاکروبه برد. [خوانش: (رَ)]

بزماده ی سیاه رنگ، اهل رشت

دانه‌ای سفید‌رنگ، از خانوادۀ غلات، و سرشار از نشاسته که به‌صورت پخته خورده می‌شود،
گیاه یک‌سالۀ این دانه با برگ‌های باریک که در نواحی مرطوب می‌روید،
* برنج چمپا: نوعی برنج نامرغوب با نشاستۀ زیاد،
* برنج دم‌سیاه: نوعی برنج بلند که دُم‌شالی آن سیاه است،
* برنج صدری: نوعی برنج دانه بلند،
* برنج کابلی: = برنگ * برنگ کابلی
* برنج گِرده: نوعی برنج با دانه‌های کوتاه و گرد،

اگر بیند برنج پخته همی خورد، دلیل که حاجت او روا شود و خیر و نیکی بدو رسد. اگر بیند برنج با گوشت پخته همی خورد، بهتر و نیکو بود و برنج با شیر خوردن به غایت نیکو است. اگر بیند برنج با دوغ پخته همی خورد، دلیل بر اندوه کند. - اب‍راه‍ی‍م‌ ب‍ن‌ ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ک‍رم‍ان‍ی

1165